بالاخره جدایی نادر از سیمین جایزه ی گلدن گلوب را هم برد. تا صبح نخوابیدم که شاهد این لحظه ی دیدنی باشم و بعد از مدتها مزه ی اضطراب را هم چشیدم. خوشبختانه شادی ام با جایزه گرفتن مریل استریب و اسکور سیزی و وودی آلن و جورج کلونی کامل تر شد.

هرچند دوست داشتم رنگو هم جایزه ای ببرد که نبرد.

 

اخبار ایران را هم دنبال کردم ببینم برای آنها هم اینجایزه اهمیت دارد یا ندارد که گویا نداشت. نه در بیست و سی و نه اخبار هفت و نه خبر ساعت هشت شبکه چهار و نه در زیرنویس های خبری شبکه خبر.

قید باقی اخبار ها را هم زدم که مشت نمونه ی خروار بود.

امیدوارم این عدم اطلاع رسانی ها از سر بی خبری باشد نه غرض.

فی نفسه برای خود من بردن جایزه منتقدان نیویورک و شیکاگو مهم تر بود اما به علت برد جهانی و دیده شدن اسکار و گلدن گلوب مهمتر هستند.

جالب بود که در مورد آمدن بهمن در افغانستان با این دقت اطلاع رسانی می شود.

با اینهمه

            خوشتر آن باشد که سر دلبران   گفته آید در حدیث دیگران

باز هم این جایزه را به فرهادی تبریک می گویم.